Zamek Hurst położony jest na urokliwym cyplu z widokiem na Isle of Wight i Needles około 20 mil na wschód od Bournemouth. Można do niego dojść na piechotę z parkingu po piaszczystej mierzei, lub skorzystać z kursujących co około 20 minut niewielkich motorówek. Zamek Hurst, to właściwie nie zamek, a dokładniej artyleryjski fort założony przez Henryka VIII na Hurst Spit, pomiędzy 1541 a 1544 rokiem. Hurst Spit, to cypel połączony z lądem kamienisto-piaszczystą mierzeją w okolicy Milford on Sea. Fort był jednym z wielu umocnień położonych na całym południowym wybrzeżu Anglii znanych jako “King’s Device programme” i miał chronić zachodnie wejście do cieśniny Solent przed inwazją ze strony Francji i Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Początkowo budowla miała kształt rotundy z trzema przylegającymi bastionami i w 1547 wyposażona była w 26 dział. Fort Hurst był kosztowny w utrzymaniu, ale zapewniał prawie największą siłę ognia na całym południowym wybrzeżu. W trakcie Angielskiej Wojny Domowej (lata 40-te XVII wieku) Fort był pod władaniem Parlamentarzystów i przez krótki okres służył jako areszt króla Karola I Stuarta, przed jego egzekucją w 1649. Był wykorzystywany do XVIII wieku, następnie nieremontowany popadł w ruinę stał się schronieniem dla okolicznych przemytników.
Koniecznych napraw dokonano podczas francuskiej Wielkiej Rewolucji i Wojen Napoleońskich, a także przystosowano go do obsługi dział 24-funtowych (10.8kg). Strach przed francuską inwazją sprawił, że po obu stronach zamku utworzono dwie dodatkowe baterie armat 32 funtowych (14.5kg). Mimo że twierdza nadal była przestarzała w stosunku do nowoczesnych technologii wojskowych XIX wieku, w latach 1861 – 1874 utworzono 61 nowych, granitowych pozycji armatnich wzdłuż całego zamku. Umieszczono tam ciężkie działa, jak 38 tonowe, 12,5 calowe (317mm), ale nadal ładowane od przodu. Zostały one później zastąpione mniejszymi, ale szybkostrzelnymi i ładowanymi od tyłu, nowocześniejszymi działami.
Zamek był wykorzystywany do działań wojennych zarówno podczas pierwszej, jak i drugiej wojny światowej. Wojsko wycofało się z niego w 1956 i przeszedł on pod kontrolę Ministerstwa Pracy. W XXI wieku fort jest pod opieką “English Heritage” i “Friends of Hurst Castle” jako atrakcja turystyczna i do roku 2015 odwiedziło ją około 40.000 turystów. Erozja wybrzeża sprawia coraz większy problem ochrony zamku, mimo interwencji rządu mającej na celu ochronę cypla. Od XVIII wieku na terenie zamku wybudowano cztery latarnie morskie. Najwyższa z nich otwarta w 1867 aktywnie działa do dnia dzisiejszego.
DATY OTWARCIA
Fort można zwiedzać od początku kwietnia do końca października. Dokładne godziny i terminy otwarcia, a także cennik (na zamku można zapłacić kartą) znajdziecie na stronie “English Heritage“.
ZAMEK HURST – JAK DOTRZEĆ
Zamek Hurst znajduje się 46 mil na zachód od Portsmouth. Jeśli planujecie do zamku dojść mierzeją na pieszo, sugeruję zaparkować na Hurst Rd w miejscowości Milford on Sea. Jeśli natomiast wolicie skorzystać z przeprawy promowej (zabierzcie gotówkę, bo na łodzi nie można płacić kartą), to skorzystajcie z parkingu Keyhaven Amenity Car Park. Trasę dojazdu znajdziecie na naszej mapie.
ARCHITEKTURA
CENTRALNY ZAMEK
- A – Stare baterie ogniowe
- B – Pomieszczenie dowódcy baterii
- C – 12 funtowa armata szybkostrzelna, działko przeciwlotnicze Bofors i reflektor przeciwlotniczy
- D – Zachodnie skrzydło
- E – 6 funtowa armata szybkostrzelna i wieża “Director Tower”
- F – Reflektor przeciwlotniczy
- G – Stalowa latarnia morska i latarnia “Low Light”
- H – Przystań promowa
- I – Kolejka wąskotorowa
- J – Latarnia morska “High Light”
- K – 12 funtowe działa
- L – XVI-wieczny zamek
- M – Wschodnie skrzydło
- N – 6 funtowe działo szybkostrzelne
- O – Działka przeciwlotnicze Bofors
- P – Przelicznik artyleryjski
Reklama
Centrum fortu to najstarsza część zbudowana w XVI wieku, ale gruntownie przebudowana w I połowie XIX wieku. Obejmuje centralną, okrągłą wieżę o wysokości około 52 metry z trzema przylegającymi bastionami. Pierwotnie ściana osłonowa ze stanowiskami armatnimi łączyła te trzy bastiony, ale zostało to w późniejszych czasach zmienione. Centralny zamek poprzez bramę z 1873 stanowi wejście do pozostałej części fortyfikacji. XVI wieczna fosa która chroniła zamek została zasypana w latach 60-tych XIX wieku.
Centralna rotunda ma około 20 metrów średnicy. Posiada dwie kondygnacje i piwnicę. Wewnątrz rotundy znajdują się spiralne schody wspierane przez centralną kolumnę. Na parterze i piętrze znajdowały się pokoje mieszkalne garnizonu, ale teraz są to otwarte przestrzenie. Na obu kondygnacjach znajduje się po osiem okien strzelniczych. Z pierwszego piętra można było razić wroga sponad murów zewnętrznych. Na dachu są pozostałości uzbrojenia z lat 50-tych XIX wieku, a dawniej znajdowała się tu też wieża widokowa rozebrana w 1805. Dawniej centralna rotunda była połączona z bastionami trzema mostami.
Dwupiętrowy bastion północno-zachodni chronił zamek przed atakiem od strony lądu przy pomocy opuszczanej kraty zwanej “broną“. Bastion łączy się z zewnętrzną kaponierą zbudowanym w 1852 krytym chodnikiem z okienkami strzelniczymi. Bastion płn-wsch i płd-wsch są jednokondygnacyjne i posiada wzmocnione w XIX wieku stanowiska ogniowe na parterze i na dachu. Schodząc do piwnic uważajcie na schodach. Choć są tam tablice informujące o śliskich stopniach, to mimo trzymania się poręczy wywinąłem na nich spektakularnego orła. Ponadto w niektórych piwnicznych pomieszczeniach jest po kostki wody i na dodatek ciemno jak w grobie. Nie zmoczcie sobie butów.
